There is always a bean of hope when you search for it.
“มีแสงสว่างแห่งความหวังเสมอ เมื่อเรามองหามัน”
ตอนที่โซโซอายุ 11 ปี เธอ พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย พร้อมกับน้องสาวอีก 3 คนหนีภัยสงครามจากบ้านเกิดอันงดงามของเธอในรัฐฉานมายังค่ายผู้ลี้ภัยนุโพ
หลังจากที่ปู่ย่าตายายของเธอได้ย้ายถิ่นฐานไปอเมริกา แม่ก็เธอก็จากไปด้วยโรคเบาหวานเมื่อเธออายุเพียง 17 ปี เธอและน้องสาวจึงโตมากับพ่อในค่ายผู้ลี้ภัย แม้อุปสรรคจะมีมากและหลายครั้งที่เธอรู้สึกสู้ชีวิตตัวคนเดียว แต่เธอก็ได้รับโอกาสทางการศึกษาอย่างต่อเนื่อง เมื่อเธอจบชั้นม.ปลายจากโรงเรียนในค่ายผู้ลี้ภัย เธอได้เข้าฝึกงานในโรงพยาบาลที่นั่นเป็นเวลา 4 เดือน
โซโซใฝ่ฝันที่จะได้ไปเรียนต่อต่างประเทศเสมอ สำหรับเธอการเรียนในค่ายผู้ลี้ภัย แม้จะเป็นโอกาสที่ดี แต่ก็เหมือน “นกในกรง” โอกาสที่จะไปต่อได้ไกลจำกัดมาก เธอจึงตัดสินใจออกจากค่ายผู้ลี้ภัยไปหาโอกาสที่กว้างไกลกว่า
เธอได้เข้าเรียนต่อที่โรงเรียนทูเมวคี (Thoo Mweh Khee Migrant School) “เมื่อคุณทำส่วนของคุณอย่างเต็มที่และอธิษฐาน พระเจ้าจะไม่ทอดทิ้งเรา จะมีประตูที่เปิดออกอยู่เสมอ” ต่อมาเธอก็ได้รับทุนการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยที่วิทยาลัยคริสเตียนพัตไก (Pat Kai Christian College Autonomous) ในรัฐนากะแลนด์ ประเทศอินเดีย ความมุ่งมั่นของเธอทำให้เธอคว้าใบปริญญาศิลปศาสตร์บัณฑิต ในสาขาวิชาการจัดการศึกษา ปรัชญา และเศรษฐกิจ
หลังจากกลับมายังประเทศไทยเธออุทิศเวลา 2 ปีเพื่ออาสาส่งมอบความรู้ให้กับรุ่นน้องที่โรงเรียนเดิมของเธอ โดยสอนวิชาสังคมศาสตร์ รัฐศาสตร์ และภาษาอังกฤษ
สถานการณ์ที่คับขัน ทำให้เราได้พบกับเธอ
ช่วงเวลาที่สมาชิกคนสำคัญของมูลนิธิล้มป่วยกระทันหันและเราต้องหาคนแทนอย่างเร่งด่วน ขณะที่นักเรียนของเธอไม่สามารถมาเรียนได้เพราะการระบาดของโรคโควิด-19
“มีแสงสว่างแห่งความหวังเสมอ เมื่อเรามองหามัน”
โซโซไม่เพียงแต่เป็นนักสู้ เธอยังเป็นคนที่มีจิตใจและทัศนคติในการทำงานที่ดี ไม่ว่าในด้านการสื่อสารหรือการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า บวกกับรักในการมีส่วนพัฒนาชุมชนให้คนรู้สึกปลอดภัย เข้มแข็ง และให้เด็กๆ ได้รับการปกป้องจากครอบครัวของพวกเขาเองด้วย
“ฉันฝันว่าวันหนึ่งฉันจะได้มีครอบครัวที่มีความสุข บ้านที่ทุกคนอยู่ร่วมกันอย่างมีสันติสุขและพึ่งพาอาศัยกันและกัน”
โซโซทำหน้าที่เป็นผู้ประสานงานดูแลความเรียบร้อยในสำนักงานทุกอย่าง ตั้งแต่การจัดหาของใช้ในสำนักงานเพื่อสนับสนุนการทำงานของเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ไปจนถึงการติดต่อธุรการต่างๆ รายละเอียดเล็กๆ ที่เป็นเหมือนเส้นเลือดฝอยสำคัญอย่างยิ่งยวดขององค์กรองค์กรหนึ่ง
