โดโด หรือชฎาพร เกิดในหมู่บ้านชาวกะเหรี่ยงแห่งหนึ่งในประเทศเมียนมาร์ เมื่อตอนที่เธอและพี่น้องอีก 7 คนยังเด็กชีวิตของพวกเขาไม่ง่ายเลย หมู่บ้านของเธอถูกทำลายจากการต่อสู้กับกองทัพทหารพม่า เมื่อสถานการณ์ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ ป้าของเธอซึ่งอยู่ที่ประเทศไทยติดต่อและช่วยให้เธอและครอบครัวได้ย้ายมาลี้ภัยที่ค่ายผู้ลี้ภัยอุ้มเปี้ยม อ.อุ้มผาง จ.ตาก ที่ค่ายผู้ลี้ภัย เธอและพี่น้องของเธอได้เรียนต่อในระดับมัธยมศึกษา หลังจากจบชั้นม.ปลายในค่ายผู้ลี้ภัย โดโดตัดสินใจหาโอกาสเรียนให้สูงขึ้นและพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษของเธอ จึงเข้าร่วมโปรแกรมภาษาและการพัฒนาชุมชนที่ศูนย์การเรียนรู้ต่างด้าวตูเมวคี (Language and Community Development…
ผิ่วผิ่วเอเป็นคนประเภทที่จะยกข้าวสารครึ่งกระสอบให้คนอื่นอย่างเต็มใจ เธอรักการแบ่งปัน ไม่ว่าจะเป็นอาหาร ความรู้ หรือรอยยิ้มจริงใจ นี่เป็นเหตุผลที่การทำงานที่มูลนิธิร่มไม้จึงเป็นพรอันประเสริฐสำหรับเธอ เพราะงานทุกอย่างที่เธอทำมีศูนย์กลางเป็นการให้ เธอทำหน้าที่จัดซื้ออาหารสำหรับแจกให้กับครอบครัวที่เผชิญวิกฤต และยังทำหน้าที่ให้อบรมชุมชนเกี่ยวกับการออมเงินและการทำธุรกิจอีกด้วย ผิ่วผิ่วเอเกิดที่เมืองพุกาม ประเทศเมียนมาร์ และย้ายมาอยู่ประเทศไทยเมื่อปี 2553 เพื่อหางาน ในแม่สอดหลังจากที่เป็นแรงงานภาคการเกษตรได้สักพัก ครอบครัวของเธอก็เริ่มประสบปัญหาการเงิน ทำให้เธอตัดสินใจหายืมเงินเพื่อเริ่มต้นธุรกิจรับซื้อของชำส่งถึงบ้านในราคาส่งให้กับชุมชนที่อยู่ไกลและจัดส่งถึงหน้าบ้าน นั่นคือช่วงเวลาที่เราได้เจอกับเธอ เธอไม่เคยลืมความไว้วางใจที่อารอน บลูมอบให้กับเธอและความเอาใจใส่ของเขาต่อคนอื่นๆ…
I give families encouragement and advice on how to take care of each other. ฉันมอบกำลังใจและคำปรึกษาในการดูแลซึ่งกันและกันให้กับครอบครัว – วาวาลินไม่เคยวางแผนจะย้ายมาใช้ชีวิตในประเทศไทย แต่แม้ว่าเธอจะพยายามทุกวิถีทางที่จะไม่มา สุดท้ายเมื่อหลายปีก่อนเธอก็ถูกบังคับให้มาประเทศไทยกับแม่ของเธอ “ยังไงก็รู้สึกไม่เหมือนอยู่ที่บ้าน”…
I give encouragement. I am a good teacher and a calm presence. ฉันให้กำลังใจ ฉันเป็นครูที่ดีและนำความรู้สึกสงบไปในทุกที่ที่ฉันไป – มะเหว่ผ่านร้อนผ่านหนาวและได้เรียนรู้วิชาชีวิตมากมายนับตั้งแต่เธอย้ายมาอยู่ประเทศไทย การเปลี่ยนผ่านห่างไกลจากคำว่าราบรื่นมาก เริ่มแรกที่เธอต้องย้ายจากประเทศเมียนมาร์ เธอจำเป็นต้องทิ้งลูกคนโตไว้กับญาติ เธอเพิ่งจะคลอดลูกคนใหม่ไม่นาน…
แม้จะเกิดในแผ่นดินเมียนมาร์ แต่ซามได้เติบโตในค่ายผู้ลี้ภัยแห่งหนึ่งบนตะเข็บชายแดนไทย-เมียนมาร์ จังหวัดตาก ครอบครัวของเธอมีเชื้อสายชิน ชุมชนของเธอถูกโจมตีจากกองทัพทหารพม่าด้วยเหตุผลทางเชื้อชาติและศาสนา ช่วงหนึ่งในวัยเด็กเธอต้องอยู่กับป้าที่หมู่บ้านกะเหรี่ยงแห่งหนึ่ง เธอจึงไม่เคยพูดภาษาพม่าเลย จนกระทั่งได้ย้ายมาอยู่ที่ค่ายผู้ลี้ภัย ปัจจุบัน ซามพูดได้ 4 ภาษา ได้แก่ ภาษาเผ่าชิน กะเหรี่ยงปกากญอ เมียนมาร์ และอังกฤษ อีกทั้งกำลังเรียนภาษาไทยด้วย ซามได้มาร่วมงานกับมูลนิธิร่มไม้ในฐานะนักศึกษาฝึกงานในปีการศึกษาสุดท้ายของเธอที่โรงเรียน Wide…
พ่อแม่ตัดสินใจว่าถ้าพวกเขาอยู่ที่หมู่บ้านนี้ต่อ มันจะอันตรายเกินไป นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อชิง ซานอายุ 20 ปี ในประเทศเมียนมาร์ กลุ่มชาติพันธุ์ชิน (Chin People) ถือเป็นชนกลุ่มน้อย และผู้ที่นับถือคริสต์ก็เป็นคนกลุ่มน้อยเช่นกัน กองทัพทหารพม่าในเวลานั้นจะมาเอาคนจากหมู่บ้านของเธอไปบังคับให้ทำงานหนักและบังคับให้ประกอบพิธีศาสนาอื่น พวกเขาจึงเดินทางเข้าสู่ประเทศไทย และลี้ภัยที่ค่ายผู้ลี้ภัยที่ใหญ่เป็นอันดับสองของประเทศอยู่กว่า 14 ปี พ่อแม่ของเธอยังอาศัยอยู่ในค่ายจนถึงปัจจุบัน แม้จะไม่ได้รับการศึกษา แต่พ่อแม่ของเธอส่งเสริมลูกทุกคนให้ได้เรียนสูง…
ถ้าคุณได้เจอเบิร์ด คุณจะสังเกตยิ้มกว้างและความเป็นกันเองสุดๆ ของเขาได้ทันที เบิร์ดหรือ รัธพงษ์ เกิดที่ประเทศพม่า ตั้งแต่ยังเด็ก เบิร์ดต้องเจอกับการสูญเสียมากมาย พ่อของเขาเสียชีวิตท่ามกลางความขัดแย้งและรุนแรงที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องในประเทศพม่า เพราะเหตุการณ์นี้ แม่จึงตัดสินใจพาเบิร์ดย้ายมาอยู่ที่วัดแห่งหนึ่งซึ่งกลายเป็นที่เติบโตของเบิร์ด พออายุย่างเข้า 12 ปี เบิร์ดจึงย้ายมาประเทศไทยกับพี่ชายของเขาเพื่อมองหาชีวิตที่ดีกว่า เขาได้เข้าโรงเรียนประจำสำหรับเด็กต่างด้าว เขาไม่เพียงแต่ได้เรียนหนังสือ แต่ยังได้ฝึกเล่นฟุตบอล ซึ่งกลายเป็นกิจกรรมที่เขาชอบมากอย่างหนึ่ง การมีพี่ชายเรียนโรงเรียนเดียวกันทำให้เบิร์ดรับมือกับความเปลี่ยนแปลงในชีวิตในช่วงเวลานั้นได้ง่ายขึ้น…
I give energy and I show people their value. ฉันส่งต่อพลังบวกและทำให้คนให้คุณค่าของตัวเอง วิธีที่คนคนหนึ่งรับมือกับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตทั้งในช่วงที่ยากลำบาก ช่วงที่น่าเบื่อหน่าย และช่วงที่ดี เป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นเนื้อแท้ของคนๆ นั้นได้เป็นอย่างดี สำหรับตินตินนั้น เรียกได้ว่ามีคุณภาพสูง ตินตินผสมผสานความมั่นใจและความอ่อนน้อมถ่อมตนไว้ได้อย่างดีเยี่ยม ซึ่งเป็นส่วนผสมที่เหมาะเจาะกับงานที่เธอรัก คุณสมบัติเหล่านี้หยั่งรากในเรื่องราวของเธอ…
ระยะสุดท้ายของมาตรการล็อคดาวน์ช่วง COVID-19 เราพบว่าหลายครอบครัวสูญเสียรายได้ หลายครอบครัวดึงเอาเงินออมมาใช้จ่ายจนจวนหมด และหลายครอบครัวต้องอยู่ในภาวะหนี้สินเพิ่มขึ้นเท่าตัว สำหรับครอบครัวที่พยายามจะตั้งตัวจากผลกระทบทางเศรษฐกิจนั้น เมล็ดพันธุ์ผักสวนครัวเป็นตัวช่วยที่สำคัญอย่างยิ่ง
ระหว่างโครงการ Soap N’ Hope ระยะแรก เราพบว่าปัญหาที่เร่งด่วนกว่าสำหรับครอบครัวจำนวนมากคือการขาดแคลนอาหารและบางชุมชนก็ขาดแคลนน้ำดื่มสะอาดด้วย